“U heeft vast nog nooit zo’n saai koppel in behandeling gehad.”
Tom en Els spreken elk op hun beurt. Voorzichtig vormen ze zich een mening die ze met zorgvuldig gekozen woorden meedelen. Ze tasten elkaar af. Ze maken nooit ruzie want dat is voor ‘barbaren’. Daar ligt het dan: hun oordeel. Ze schrikken er zelf van. Ik kan het niet laten om te vragen hoe het komt dat zij, beschaafde mensen, geen ruzie maken? Els kijkt me met grote ogen aan. Na een stil overleg met Tom licht ze mij in. Als kind leerden ze al om hun ongenoegen respectvol te verwoorden. “Als je dat goed doet, komt het niet tot een conflict”, stelt Els.
“Dat onderscheidt ons van de dieren”, vult Tom aan. En dat ze beiden een rustig karakter hebben, helpt ook. Ze hebben elkaar ontmoet tijdens hun eerste jaar toegepaste economische wetenschappen. Er was niet echt sprake van een vonk, eerder van een diepe, warme verbinding. Een goede basis, vonden ze.
Maar dat bedachtzame en beheerste vinden ze nu saai en voorspelbaar.
“Op welke manier hebben jullie er zelf last van?”, vraag ik nieuwsgierig.
Verrast kijken ze mij aan. Ze kennen het antwoord niet.
Ik laat niet los en mijn laatste vraag over hoe het er seksueel tussen hen aan toe gaat, verandert de atmosfeer.
Niet dat ze met getrokken messen tegenover elkaar staan maar ik voel een lichte vijandigheid tussen hen geboren worden.
In mooie volzinnen klaagt Els over de werkdruk, de sleur en het gebrek aan
Initiatief van zijn kant. Tom mompelt dat ze ook in de slaapkamer erg rustige karakters hebben. Ik zet het schrijfbord klaar en leg stiften op tafel. Met de never have I ever-oefening doe ik zelf de eerste zet. “Ik heb nog nooit een trio meegemaakt”, beken ik.
Twee paar ogen staren me aan. Tom laat zijn stift vallen. Els vergeet haar mond te sluiten. Ze hebben duidelijk wat aanmoediging nodig. Tom kijkt angstig naar zijn vrouw die met de rode stiftpunt in de aanslag braaf wacht op zijn goedkeuring. Ze begrijpt al snel dat deze niet komt.
“Tijdens de seks heb ik nog nooit mijn denken kunnen stoppen”, mompelt ze.
Tom slikt, denkt na en schrijft dat hij nog nooit met een andere vrouw dan Els gevreeën heeft. Zijn stift piept. Els op haar beurt, heeft ook nog nooit met een andere man gevreeën. Ook niet met een andere vrouw. Dat haar mondhoek een beetje krult wanneer ze dat zegt, is hem niet ontgaan.
“Wil jij dat dan?” schrikt Tom.
De onderlip van Els trilt terwijl ze het ontkent maar ze wil toch dat Tom er toch wat fijngevoeliger mee omgaat. Op zijn beurt tikt Tom haar op de vingers door te zeggen dat hij al blij zou zijn dat ze toch met iemand seks zou hebben. Al een paar jaar is het erg stil in hun slaapkamer. Hij vindt dat zijn vrouw haar interesse in seks volledig verloren is, dat ze meer bezig is met de carrièreladder te beklimmen dan zijn goddelijk lichaam te bespringen. Els trekt een wenkbrauw omhoog en beschimpt hem als ‘barbaar’.
“Dieren en barbaren hebben wel seks”, glimlach ik.
Tom beaamt het met een scheve grijns en legt zijn hand zachtjes op Els haar dij. “Een barbaar in bed, schat? Lijkt je dat wat?”
Ze lachen. Een fractie erna betrekt haar gezicht en kijkt ook hij bedrukt. Ze verdwalen in hun gedachten en de stilte doet zijn werk. De keuze om in te zetten op gezapigheid, rust en zekerheid verstootte verwondering en spanning. Dat lost een nieuw lingeriesetje niet op.
Column De Morgen Magazine van zaterdag 2 december 2023
Comentarios