Tegenover mij zit een prachtige vrouw. Hoe ze spreekt, de gebaren die ze maakt, hoe ze met haar vingers door haar lange haren streelt, wat ze draagt en hoe haar dure pump aan haar rechtervoet bungelt: over elk detail heeft ze nagedacht.
Nienke heeft het voor elkaar. Dat vindt ze zelf ook. Ze houdt al vijftien jaar van haar heerlijke man, ze heeft twee geweldige dochters en doet haar werk ontzettend graag. Maar alles veranderde toen Astrid, haar nieuwe collega, de aanvraag voor haar leasewagen bij haar indiende.
‘Mijn hart ontplofte!’ Het leek alsof ze in een B film meespeelde. Er kwam ook donder en bliksem aan te pas. Nienke zweert dat ze een stroperig vioolmuziekje hoorde.
Sindsdien droomt ze over sappige seks met aanstootgevend aantrekkelijke Astrid en wordt ze badend in het zweet wakker. Ze allitereert spontaan.
‘Maar ik begrijp het niet. Het mag niet. Het is on-mogelijk! Ik kom niets tekort, en toch… Ik krijg geen hap meer door mijn keel.’ Ze kijkt me wanhopig aan.
Ik vraag haar of ze bereid is om haar verliefdheid (bewust gebruik ik dat woord) met mij te delen. Ze kijkt me vol afschuw aan. Ze is niet verliefd. Die zin herhaalt ze een paar keer.
Ik vraag haar hoe verliefdheid er volgens haar uitziet. Geobsedeerd zijn, aan niets anders kunnen denken dan aan hem, maar duizend keer per dag aan seks denken en vermageren, besluit ze.
'Ik krijg geen hap meer door mijn keel', zegt ze en ze kijkt me wanhopig aan.'
‘Sappige seks,’ herhaal ik. Nienke kijkt me scheef aan maar bijt niet in het aas.
Ze kijkt naar seksuele geaardheid als iets wat is, poneert ze.
‘Wat vast staat?’ begrijp ik.
Ik vraag haar of het ok is dat ik haar vanuit een theoretisch standpunt, aanreik wat ik weet. Ik leg haar uit dat we vandaag naar gender en oriëntering kunnen kijken vanuit een zekere graad van fluïditeit. Dit als aanvulling bij het gedachtengoed dat we met een bepaalde geaardheid geboren worden en zo blijven, maar wat niet voor iedereen geldt.
‘Zeggen dat je ‘tot nu toe’ enkel hetero was, kan een accuratere formulering zijn?’ suggereer ik.
Ze kijkt me nadenkend aan. Verliefd worden op een vrouw wil niet zeggen dat je vanaf nu enkel en alleen op vrouwen valt, stel ik haar gerust.
‘Ik ben niet verliefd,’ stelt ze.
De aarde die onder je voeten wegzakt?’ probeer ik nog.
Ze corrigeert me door haar emotie te verwoorden als ‘onder de indruk’ zijn. Voor haar voelt die formulering duidelijk veiliger aan. Verder bouwend geef ik aan dat onder de indruk zijn van ‘een vrouw’, ook verwoord kan worden als onder de indruk zijn van ‘een persoon’.
De zon breekt door. Na de lange grijze winter geeft mijn mooie Strelizia met de donkergroene bladeren zich dankbaar over. Net als Nienke.
Ze grapt: ‘Meisjes, mama wil dat jullie iemand leren kennen. Dit is Rita. Mama’s ‘vriendin’ is meer dan een ‘gewone’ vriendin.’
Ik lach en vraag hoe ze bij Rita komt.
‘Ja, zo gaat dat toch bij vrouwen wiens kinderen de deur uit zijn en ineens lesbisch worden? Ik ben een wandelend cliché’, verzucht ze.
Zo’n streng oordeel over haar eigen seksualiteit meedragen, dat moet toch doorwegen, zeg ik haar.
Ze pulkt nerveus aan haar nagelriempjes. Ik hoop dat ze mijn begrip, dat ik voel voor haar onrust en zoektocht, kan ontvangen.
Ze kijkt me vanonder haar wimpers aan en vraagt wat we volgende sessie gaan ‘doen’.
Ik antwoord dat we kunnen exploreren hoe het zou zijn om haar verliefdheid te integreren in haar relatie. Ze schrikt en schudt heftig nee.
‘Je kan nog altijd van werk veranderen?’ suggereer ik fijntjes.
dm.magazine 2 augustus 2023 nr 507
Comments